Romaanse kunst & architectuur: Eglise Saint-Gilles te Boubiers (Oise 60)

vrijdag 15 juni 2018

Eglise Saint-Gilles te Boubiers (Oise 60)

Eglise Saint-Gilles

te Boubiers

Geschiedenis.

De kerk Saint-Gilles is van oorsprong Romaans en gaat waarschijnlijk terug tot de eerste helft van de 12de eeuw en de centrale klokkentoren met zijn achthoekige stenen piramide bestaat reeds van deze periode.

Het schip bewaart de muren van de Romaanse periode, herkenbaar aan hun klein metselverband in opus spicatum en de overblijfselen van platte steunberen. Alles zoals het transept is heel erg herwerkt geweest in de 14de eeuw in de flamboyante Gotische stijl. Deze werken hielden de bouw in van een nieuwe westelijke gevel, de overwelving van de laatste travee van het schip, de constructie van 2 kleine traveeën aan weerszijden van deze laatste, en de constructie van 2 doorgangen die de kruisbeuken met het koor verbinden. De gewelven van het koor zijn op een ongekend tijdstip verdwenen. De kerk werd als historisch monument geklasseerd op 22 juli 1943, samen met het kerkhof dat het omringt.

Beschrijving.

Georiënteerd naar het zuidwesten stelt de kerk zich samen met een schip van 4 traveeën waarbij de laatste is overwelfd, met 2 kleine, vierkante traveeën aan de hoeken tussen de laatste travee van het schip en de transeptarm, met een transept, met een centrale klokkentoren die zich bovenaan de kruising van het transept verheft, met 2 doorgangen verbindend de 2 transeptarmen met het koor, en met een koor van 2 traveeën dat zich beëindigt met een vlak kooreinde. Een rond traptorentje verdeeld zich met één van de 2 doorgangen aan de hoek tussen de zuidelijke kruisbeuk en het koor, en op een zekere afstand is een sacristie voor de zuidelijke muur van deze laatste aanpalend. De muren stellen puntgevels aan de 4 uiteinden van het gebouw voor. De ruimten zijn opnieuw overdekt met afdaken. Hetzelfde geval is voor de 2 doorgangen waarvan de buitenste muren steeds schuin zijn geplaatst welk aan de daken de vorm van een driehoek geven. Alle daken zijn overdekt met dakpannen met uitzondering van de stenen spits van de klokkentoren. Het schip bezit een gebroken tongewelf in houten panelen, en eveneens het koor maar de bundels van colonnetten en de schildbogen van de oude ribgewelven zijn op hun plaats gebleven terwijl het schip nooit overwelfd is geweest.

Het Romaanse karakter van het schip verbergt zich achter een goed uitgevoerde flamboyante gevel en met smaak versierd. Zij is begrensd met volumevolle steunberen aan de hoeken die terugvallen met 2 hernemingen na de tussenliggende talud en die zich beëindigen door pinakels. De deur in korfboog bezet het midden van de gevel. Deze is geflankeerd met dunne steunberen die een is met beeld onderaan inhouden, vervolgens een nisgewelf, een pinakel in basreliëf en uiteindelijk nog een pinakel als bekroning.

De Romaanse klokkentoren telt één verdieping, bijzonder goed verborgen door de daken van het schip en het koor. Hij is per zijde doorbroken door een brede rondboog en geflankeerd met colonnetten versierd met kapitelen aan de top. In het Franse Vexin bezit enkel de klokkentoren van de kerk Saint-Gervais-et-Saint-Protais van Saint-Gervais, één opening per zijde. De archivolten zijn onversierd maar de steunberen aan de hoek zijn afgerond om de half ingewerkte colonnetten voor te stellen, en met een rij van zaagtanden loopt rond de toren ter hoogte van de imposten. Een identieke kordonlijst is zichtbaar onderaan de openingen in het noorden als het zuiden. De muren zijn bekroond door de gootklossen met gebeeldhouwde kraagstenen van maskers. De zijden van de piramide zijn versierd in visschubben en begrensd door voetringen in de lengte van de hoeken. De overgang van het vierkante plan met het achthoekige plan laat zich door eenvoudige overhellende plannen, gewoonlijk vervangen door de torentjes. Wat betreft de basis van de klokkentoren houdt deze vier grote pijlers in, deze zelf verbonden door rondbogen. Het graatgewelf is niet origineel en is doorboord met een opening voor de klokken.