Alte kirche
te Stockheim
Geschiedenis en beschrijving.
Op basis van bodemvondsten kon worden vastgesteld dat te Stockheim reeds in de 9de eeuw een kleine houten kerk stond. Deze werd rond het jaar 1 000 vervangen door een kerk van zandsteen en Romeinse reststenen. De kerk was voorzien van een houten plafond en bezat een smaller, rechthoekig koor.
In de loop van de 12de eeuw werd de kerk uitgebreid met een zuidelijke zijbeuk en in de 13de eeuw verhoogd. De kerk wordt voor het eerst in 1308 vermeld in de "Liber Valoris". Op dat moment was Stockheim reeds een onafhankelijke parochie.
De grootste veranderingen vonden plaats in de periode van de late gotiek. In 1523 werd het romaanse koor vervangen door een laatgotisch polygonaal koor en werd samen met het schip overkluisd met ribgewelven. Bovendien ontving de kerk de 3 verdiepingen tellende klokkentoren en een sacristie. Tussen 1752 en 1764 ontving het interieur een mooie inrichting in rococo.
Bij het begin van de 20ste eeuw werd de oude parochiekerk te klein en besloot men om een nieuwe kerk te bouwen, onmiddellijk naast de oude kerk ontworpen door architect Hubert Hermann van Aken.
Met de Tweede Wereldoorlog werd de oude kerk ernstig beschadigd. Hierbij stortte de torenkoepel in alsook de gewelven. De oude kerk werd gerenoveerd naar de plannen van Henrich Richartz, een architect van Düren. Hij bewaarde de resterende muren en het schip werd opnieuw overwelfd met een houten plafond. De klokkentoren verkreeg een eenvoudig dak.
Van 1961 tot 1963 kreeg de oude kerk een herbestemming als gemeentehuis en jeugdhuis.
De oude kerk is in de kern romaans bestaande uit 2 beuken met een gotisch, polygonaal, vijfzijdig koor.
Alle delen van het gebouw zijn vervaardigd in zandstenen en Romeinse reststenen. Het interieur wordt overdekt met een dun, houten plafond, de aanzetten van de ingestorte kruisgewelven zijn nog steeds zichtbaar. De ramen van het schip zijn romaans, deze van de klokkentoren en het koor is gotisch.
Bijlagen.
