Sint-Galluskerk
te Angerlo
Beschrijving.
De laatste Wereldoorlog heeft de heel oude kerk van Angerlo in tufsteen niet gespaard. De kerk toegewijd aan Sint-Gallus heeft met de restauratie na de oorlog zijn huidige vorm verkregen. De restaurateurs hebben getracht het Romaanse aspect opnieuw terug te geven zich baserend op de opgravingswerken uitgevoerd tijdens de reconstructie.
Deze opgravingen hebben aan het licht gebracht dat er zich op deze plaats een éénbeukige vroegromaanse kerk bevond, opgericht in ijzeroersteen. In de 12de eeuw werd een noordelijke zijbeuk toegevoegd die zich in het oosten verlengde door een vierkante overwelfde kapel met een absidiool. Deze absidiool vormde het onderste gedeelte van de klokkentoren die nadien werd afgebroken om plaats te maken voor een laatromaanse klokkentoren aan de westelijke zijde. Op deze plaats blijft er nagenoeg niets meer over daar er in 1766 een nieuwe klokkentoren werd opgericht in baksteen.
De restauratiewerken hebben de oorspronkelijke verheffing van de Romaanse muren van het schip in ere hersteld. De klokkentoren die bovenop de kapel is opgericht is in baksteen gereconstrueerd. Het dak van het schip en de zijbeuk zijn opnieuw overdekt met een Romaanse dakhelling.
Aan de binnenzijde is de kapel van de klokkentoren voorzien van een graatgewelf zonder nerven dat rust op 4 colonnetten in de hoeken. Deze laatste stellen hoge basissen en kleine kapitelen voor waar men mascarons ziet gecombineerd met andere voorstellingen.
Het koor in vulkanische tufsteen dat opgericht werd rond 1400 heeft aan de noordelijke zijde, een sacristie in laatgotisch ontvangen. Een deksel van een Romaanse sarcofaag in rode zandsteen met een decor in dammotief echter blootgesteld aan de weersomstandigheden, is in het koor opgesteld.
Bron.
- Ada van Deijk in Pays-Bas romans; Editions de Zodiaque "la Nuit des Temps 81; Abbaye Sainte-Marie de la Pierre-qui-Vire 1994.
Bijlagen.
