Zoeken in deze blog

vrijdag 24 mei 2019

Sankt Peterkirche te Roth an der Our (Rheinland-Pfalz)

Sankt Peterkirche 
te Roth an der Our

Geschiedenis.
Paus Hadrianus IV bevestigde in 1154 het bezit van Roth aan de abdij Simeon van Trier.  Later ging het over al eigendom aan de graven van Vianden.  Graaf Philipp von Vianden schonk voor 1228 Roth aan de commanderij van de Tempeliers met eveneens de plaatselijke kerk.  Met de ontbinding van de Tempeliers in 1311 werd het eigendom van de commanderij van de Hospitaalridders van Trier.
Rond 1100 begon men met de  bouw van de kerk met de noordelijke zijapsis in koepelvorm en de aangrenzende noordelijke muur.  Hierna bleef de bouw een tijdlang onvoltooid.  Aan de buitenzijde vertoont deze apsis een ongewone vorm met een decoratie van nissen waarvan men in de romaanse architectuur geen voorbeeld kan vinden in de streek. 





In de loop van de 12de eeuw werd de Sankt Peter vervolgens gebouwd als een basiliek met 3 beuken met pijlers op een trapeziumvormige plattegrond.  Ten noorden en zuiden van de hoofdapsis werd een koortoren aangebouwd waarvan enkel de zuidelijke bewaard is gebleven.
















Na 1466 werden het schip en de zijbeuken overwelfd en de werden de venstertjes dichtgestopt.  In de gotische periode werd de zuidelijke apsis herbouwd tot een vierkante kapel.  De westelijke gevel werd in de 18de eeuw herwerkt.












De kerk die toebehoorde tot de moederparochie van Vianden, werd in 1815 ondergeschikt aan de parochie van Köperich.  In de loop van de 19de eeuw werd de noordelijke apsis omgevormd tot een sacristie.  In de periode werd het grote raam aangebracht dat gedeeltelijk de romaanse buitenzijde vernielde.  
In 1919 werd aan de noordelijke zijde onder het pleisterwerk, een portaal ontdekt dat gedeeltelijk werd vrijgemaakt.





Bijlagen.

zondag 19 mei 2019

Oude kerktoren te Büderich (Nordrhein-Westfalen)

Oude kerktoren 
te Büderich

Geschiedenis.
De statige romaanse toren bestaande uit 4 verdiepingen van de voormalige Sankt Mauritiuskirche werd rond 1300 opgetrokken in vulkanische tufsteen.  


Een 1ste schriftelijke vermelding betrof in 1223 door een bull van paus Honoritius III aan het klooster Sankt Gereon in Keulen de eigendom hiervan bevestigde.  Rond 1300 werd de kerk als parochiekerk vermeld in de "Liber Valoris".  
In 1542 werd het schip bijna volledig vernield door een brand en vervolgens herbouwd.  In 1837 werd de kerk volledig afgebroken met uitzondering van de kerktoren, en herbouwd in baksteen.  In 1891 brandde dit gebouw volledig af met uitzondering van de toren.
De vernielde kerk werd in 1893 vervangen door de nieuwe Sankt Mauritiuskerk, iets verderop.  In 1909 werd de toren ingericht als een transformatorstation en in 1959 hersteld als oorlogsmonument.






Bijlagen.