Zoeken in deze blog

zaterdag 1 december 2018

Eglise Saint-Georges te Vinzelles (Saône-et-Loire 71)

Eglise Saint-Georges 
te Vinzelles

Geschiedenis.
De kerk dateert van de 11de eeuw.  Het is een stevig gebouwde constructie welke heel verzorgd en in regelmaat van een monastieke soberheid.  Het dorp maakte deel uit van het baljuwschap en diocees van Mâcon.  Zij is toegewijd aan de heilige Joris.



Beschrijving.
De westelijke gevel wordt doorbroken van een ingang met een naakt timpaan en een archivolt in rondboog die aan iedere zijde rust op een colonnet waarvan de basis en het kapiteel ook zouden dateren van het einde van de 11de of begin 12de eeuw. 



Bovenaan de ingang bevindt zich een oculus met daarboven een heel nauw venster dat analoog is met deze van het schip en de apsis.  Al deze vensters zijn getemperd door één enkele steen welke licht uitgehold is aan het onderste gedeelte in de vorm van een rondboog zoals bij de absidiolen van de kerk van Uchizy.  Gans bovenaan loopt een serie van modillons van een eenvoudig profiel die de gootklos van het dak ondersteunen.



Een analoog portaal kan men terugvinden aan de noordelijke zijde .





De klokkentoren is opgericht op een vierkant plan en bezit 2 verdiepingen met rondbogen, die paarsgewijs zijn aan de onderste verdieping.  Op het dak is een kruis uitgewerkt op de dakpannen.




Aan de binnenzijde is het schip geplafonneerd en verlicht door 8 kleine romaanse vensters die heel nauw zijn, in rondboog uitgehold en diep inspringend aan de binnenzijde.  Men vindt in het schip eveneens 2 oude vensters terug, door 3 lobbige bogen uitgehold.
De grote boog die zich opent op de kruising, is in gebroken boog.  Deze travee is overwelfd door een koepel op trompen en wordt in het zuiden verlicht  door een groot venster dat in het noorden in verbinding staat met de sacristie.
De kerk bezit eveneens muurschilderingen die dateren van de 19de eeuw, aangebracht tijdens de restauratie.

Bijlagen.

donderdag 29 november 2018

Eglise Notre-Dame-de-l'Assomption te Lancharre; Chapaize (Saône-et-Loire 71)

Eglise Notre-Dame-de-l'Assomption 
te Lancharre; Chapaize

Geschiedenis.
Lancharre "Locus Carus" is op 2 km gesitueerd van Chapaize, op de weg van Tournus naar Saint-Gengoux-le-National, of op de oude Romeinse heirbaan van Tournus naar Autun.  
De oorspronkelijke kerk Notre-Dame van de 11de-12de eeuw is in de vergroting van de 13de eeuw verwerkt.  Op dit moment zijn nog enkel het koor met zijn asymmetrische absidiolen, het transept met op de kruising de klokkentoren en in de 13de eeuw verhoogd met één verdieping van paarsgewijze bogen, en de restanten van de oorspronkelijke noordelijke muur.


De priorij van Lancharre werd in de 11de eeuw gesticht door de heren van Brancion als gebedsplaats voor jonge dames van adel of voor dames van de hoogste rang zoals weduwen van ridders en landsheren uit de regio.  De kanunnikessen namen reeds in de 11de eeuw de regel van de heilige Benedictus aan.  De dames van edele afkomst legden geen eeuwigdurende gelofte af, leefden van hun inkomsten en woonden in een klein, persoonlijk logement binnen de monastieke omheining.  Zij droegen een eenvoudige tenue, een vilten kap en sluier, zonder juwelen.  Men kent hun manier van leven dankzij de talrijke, juridische teksten uit deze tijd.  Zij oefenden nog steeds de heerlijke rechten uit over hun gronden en bossen, rechtspraak over de hoge en lage justitie en waren in het bezit van hun zegel.  Zij werden geleid door hun priores en waren onderworpen aan de enige spirituele weg van de priester die aangesteld werd door de abt van Cluny.  Zij hingen verder van geen enkele abdij af.
In de 13de eeuw waren 3 priorijen geplaatst onder hun afhankelijkheid zoals Lachaux, Rabutin en Puley in 1291.  Het verzwakken van de discipline en de onzekerheid naar aanleiding van de oorlogen brachten het verval van het monasterium met zich mee.  In 1611 echter hervormde de aartspriores, Marie du Blé d'Uxelles, aangesteld door Lodewijk XIII, het klooster en herstelde de leefregel.  De vernieuwing die zij instelde wordt beschouwd als een 2de stichting en het monasterium werd tot de rang van abdij verheven vanaf Lodewijk XIV.  Zij bekwam eveneens om de aartspriorij van Lancharre te verenigen met de priorij van Puley in 1615, op aanvraag van de priores, Constance du Blé daar zij de ruïnering van de kloostergebouwen vaststelde.  In 1626 liet Marie du Blé de abdij van Lancharre overbrengen naar Châlon die een koninklijke abdij werd onder Lodewijk XIV en dit tot en met de Revolutie.  Het schip van de abdijkerk die tot ruïne was vervallen, werd afgebroken.  Aldus bleven nog enkel het koor en het transept van de priorijkerk van de 11de-12de eeuw gespaard.














Bijlagen.

Eglise Saint-Pierre te Solutré; Solutrè-Pouilly (Saône-et-Loire 71)

Eglise Saint-Pierre 
te Solutré; Solutrè-Pouilly
















Bijlagen.

Chapelle Saint-Fiacre te La Grange-du-Bois; Solutré-Pouilly (Saône-et-Loire 71)

Chapelle Saint-Fiacre 
te La Grange-du-Bois; Solutré-Pouilly






Bijlagen.

woensdag 28 november 2018

Eglise Notre-Dame-des-Vignes te Leynes (Saône-et-Loire 71)

Eglise Notre-Dame-des-Vignes 
te Leynes

Geschiedenis.
De kerk was toegewijd aan de heilige Vital van Retz.  Deze Engelse eremiet trok zich tetug in Frankrijk waarvan de relieken door de monniken van Noirmoutiers overgebracht waren, na hun vlucht voor de Noormannen in de 9de eeuw.
In 1059 zagen deze stichters van de abdij van Tournus zich begiftigd door de koning van Frankrijk, Hendrik I, met het grondgebied van Leynes waar ze een priorij stichtten, het huidige Vieux Château, en een parochiekerk waarvan de dienst verzekerden tot wanneer ze hun eigen kapel in 1450 in gebruik namen.  De parochie werd vervolgens aan de parochianen overgedragen onder de verantwoordelijkheid van een priester, die aangesteld werd door de abt van Tournus.
Het oorspronkelijke gebouw betrof tot het niveau van de klokkentoren en zijn 2 kleine kapellen aan weerszijden.  In de 15de eeuw werd deze gewijzigd als gevolg van de opgelopen vernielingen gedurende de Honderdjarige Oorlog.  Tussen 1670 en 1692 is de kerk vergroot met 7 m tot de oude communietafel waarvan men nog tekens aantreft in de huidige koortrap.  Men voegde hierbij nog 2 zijkapellen toe die vanaf dat moment het transept vormden.
Na 1884 zijn de muren van de toren en het schip met enkele voetlengten verhoogd en een graatgewelf ging het oude, houten plafond vervangen.  De bevloering van het schip en de zijkapellen werd verhoogd zodat deze de verschillende niveauverschillen van de verschillende periode liet verdwijnen.
De kerk van Leynes is traditioneel oost-west gericht en aldus het koor naar het oosten gericht, met de opkomende zon als symbool van de Verrijzenis van Christus.













Bijlagen.