Zoeken in deze blog

zaterdag 11 augustus 2018

Sint-Eligius-en-Onze-Lieve-Vrouw-Geboortekerk te Waarmaarde (West-Vlaanderen)

Sint-Eligius-en-Onze-Lieve-Vrouw-Geboortekerk te Waarmaarde

Beschrijving.
De bekroning van de vierkante vieringtoren van de dorpskerk te Waarmaarde is een archeologische reconstructie van 1925.
De galmgaten met deelzuiltjes met bladkapitelen, gevat in een rondboognis met doorlopend lijstwerk, is een architecturale vormgeving die in het gehele Scheldegebied voorkomt op het einde van de 12de en het begin van de 13de eeuw.  De gevels van de verdieping eronder zijn ritmisch geleed door smalle en brede blindnissen.  De drielobnissen in de onderbouw wijzen op een schoorvoetende toepassing van de opkomende Gotische vormentaal.








Van het oorspronkelijke schip zijn alleen de 4 oostelijke traveeën nog origineel.  In 1901 breidde architect A. Van Assche de kerk uit en ontwierp hij een nieuwe westgevel met een nieuw portaal in vroeggotische stijl.  Zoals gebruikelijk in deze streek is het parament opgetrokken met Doornikse kalksteen in breuksteenverband.  In het midden van de zuidgevel zijn Romeinse dakpannen verwerkt.


Bronnen.
- R. Lemaire in De Romaanse bouwkunst in de Nederlanden; verhandelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Wetenschappen, Letteren en Schone Kunsten in België, Klasse der Kunsten n° 6, Brussel 1952.
- Jean-Pierre Esther en Geert Bekaert in België Romaans, uitgeverij Hadewijch Antwerpen - Baarn 1992.

Bijlagen.

Geen opmerkingen: