Ancienne église Saint-Mayeul
te Cluny
Geschiedenis.
De stad Cluny is reeds van bij het begin in de 9de eeuw vermeld in een charter van het kapittel Saint-Vincent te Mâcon; "In pago Matiscensi.... Cluniacum". De stad ontwikkelt zich gestaag vanaf de stichting van de abdij Saint-Pierre-et-Saint-Paul in 910. De heuvel Saint-Mayeul schijnt het oudste kwartier van de stad te zijn, de plaats van de oorspronkelijke bevolking. Een bourg is op deze plaats voor de eerste keer vermeld in 994. Het gaat om voornamelijk een residentieel kwartier ver van de markten en het centrum van de activiteiten van de stad.
De bewoners van deze bourg verzamelden zich waarschijnlijk rond het oorspronkelijke religieuze gebouw. Deze kerk is voor de 1ste keer vermeld in 1002. Zij is op dat moment toegewijd aan Saint-Jean-Baptiste en het collatierecht komt toe aan de abt van Cluny. De wijziging van patronaat is het werk van abt Hugues de Semur die op het einde van de 11de eeuw het gebouw onder bescherming van abt Mayeul plaatst. De kerk is het centrum van één van de 3 parochies van Cluny.
De oude kerk Saint-Mayeul is dus een gebouw uit de 10de eeuw. Zij is zichtbaar weinig veranderd in de loop der eeuwen. Zij stelde zich oorspronkelijk samen met een éénbeukig schip, met een travee onder de vierkante klokkentoren en een apsis. Het is op dat moment een belangrijk gebouw daar het in 1063 het voorwerp vormt van een strijd om de macht tussen de abt van Cluny en de bisschop van Mâcon. Drogon welk zijn episcopaat net begon, wil er een synode houden om zich aldus te verzetten tegen de privileges van de abdij door de paus toegekend. Toen hij zich met zijn gewapende escorte aanbood aan de kerk, liet abt Hugues de deuren sluiten. Hiertegen kon de bisschop weinig beginnen en hij zal uiteindelijk veroordeeld worden door een provinciaal concilie samengeroepen om over deze zaak een beslissing te nemen.
In de 13de eeuw ontwikkelt zich een gestructureerd pastoraal leven rond het gebouw dat op dat moment omringd wordt door een kerkhof. In de 15de eeuw zijn 2 gotische kapellen toegevoegd aan de zuidelijke gootmuur. Deze in het westen is toegewijd aan Saint-Mayeul. De andere, de grootste van beide wordt gefinancierd door Philippe le Bon, hertog van Bourgondië. Zij is toegewijd aan Notre-Dame-du-Scapulaire. Deze kapel bestaat nog steeds.
De Revolutie kenmerkt het einde van de parochiekerk Saint-Mayeul. In 1793 zijn de versieringen en het meubilair vernield door een bende revolutionairen. In 1798 zijn de klokkentoren, het schip en het kooreinde afgebroken en vervangen door een pottenbakkersatelier. Op het einde van de 19de eeuw is een benedictijns klooster opgericht rond de overblijfselen van de oude kerk. De gemeenschap blijft niet bestaan maar het gebouw bewaard zijn naam als priorij Saint-Mayeul.
Van de oorspronkelijke kerk rest nog enkel een fragment van de zuidelijke gootmuur van het schip dat zich oorspronkelijk aan de binnenzijde bevond, vandaag ingewerkt in een moderne constructie. Het is gebouwd in opus spicatum, een getuige van zijn oudheid.
Beschrijving.
Oorspronkelijk was de kerk Saint-Mayeul gevormd met een gelambriseerd schip, met een travee onder de vierkante klokkentoren en een apsis overwelfd met een halfkoepel met 2 absidiolen. Zij had dezelfde structuur als de kapel te Cotte, één van de oudste in de Mâconnais. Van de romaanse structuur rest nog enkel een fragment van de zuidelijke gootmuur van het schip.
Het is volledig gebouwd in opus spicatum (visgraadverband) wat zijn ouderdom bevestigt. Bovenaan de muren bemerkt men de oude openingen in rondboog, nu dichtgestopt. Onderaan de muur duiden 2 ogivale openingen de plaats aan van de gotische kapellen. Deze hadden een lengte van 2 traveeën. Deze is overwelfd met kruisribben met gebeeldhouwde sleutels en waarvan de nerven terugvallen op eveneens gebeeldhouwde afsluitstukken. Resten van muurbeschilderingen zijn in de kapel zichtbaar. Wat rest van het romaanse gedeelte is nu in een moderne constructie ingewerkt.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten