Eglise Sainte-Radegonde
te Sainte-Radegonde
Beschrijving.
Het dorp van Sainte-Radegonde droeg oorspronkelijk de naam van Chassigny. De kerk geplaatst onder het patronaat van Saint-Blaise behoorde toe aan de abdis van Saint-Jean van Autun. Een reliek van sainte Radegonde werd meegebracht in de tijd der Kruistochten. Dit laatste patronaatschap liet zich heel vlug gelden. De kerk van Sainte-Radegonde stelt originele kenmerken voor dat een plaats toekent temidden van de secondaire kerken in de streek van Autun. Opgericht in graniet met een mooi metselverband stelt zij zich samen met een geplafonneerd schip, een weinig uitstekend transept, met een koortravee en een halfronde apsis.
De overwelving van de kruising in een onregelmatig langwerpig plan, heeft geen gelijken in Bourgondië daar het om een transversaal tongewelf gaat wat uitzonderlijk is op deze plaats. Een zodanig systeem ontbreekt nochtans niet aan de logica daar zij een doeltrefffende tegensteun biedt. Zijdelings is deze ondersteund door 2 concentrische ontlastingsbogen met schuin afgewerkte imposten, en door de korte kruisbeuken eveneens overwelfd met een tongewelf. Twee hoog geplaatste kleine vensters verlichten dit deel. Twee rondbogen met een dubbele gording begrenzen de kruising in het westen en het oosten, en staan in verbinding met het schip en de koortravee.
De koortravee is overwelfd met een tongewelf die 2 ontlastingsbogen verzacht. De noordelijke boog is doorbroken van een klein rondboogvenster. Een halfkoepel overwelfd de apsis waarbij een mooie boogreeks de omtrek versiert. Deze galerij stelt zich samen met 3 boogreeksen en aan de uiteinden 2 halfbogen. De centrale rondboog is aan iedere zijde geflankeerd door een 2de kleine boog, een trent die men eveneens te Charbonnat terugvindt. Al de terugvallen gebeuren op de colonnetten met mooie kapitelen met traditionele onderwerpen, en met basissen gevormd door 2 boven elkaar geplaatste, ongelijke voetringen.
De ranke en hoge klokkentoren verheft zich op de kruising. Hij is samengesteld met een vierkante onderbouw en een klokkenverdieping waarbij een bandlijst met modillons de basis onderlijnt. De bovenste verdieping is op elk van zijn zijden opengewerkt met 2 paarsgewijze bogen met in het midden dubbele colonnetten, ingeschreven onder een ingesloten archivolt.
De steunberen met talud stutten de apsis doorbroken van kleine, nauwe rondboogvensters die aan de binnenzijde niet inspringend zijn.
De volharding van de traditionele modeverschijnselen zijn in de streek van Autun niet verrassend. Bij dit gebouw zijn ze geassocieerd met een werkelijke vaardigheid die niet moet onderdoen bij deze constructie die teruggaat tot de eerste helft van de 12de eeuw.
Bron.
- Raymond Oursel in "Les Eglises romanes de l'Autunois et du Brionnais, Cluny et sa région, Protat 1956.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten