Sint-Veronakapel
te Leefdaal
Geschiedenis.
Volgens overlevering is dit de eerste kerk van de Voervallei. De kapel was toegewijd aan het Heilig Kruis, een patroonschap dat voornamelijk in de hoge middeleeuwen in gebruik was. Later kwam de naam van Veronakapel, naar de heilige Verona in voege. Onder de oudste grondvesten werden tijdens de archeologische opgravingen van 1951 een Karolingisch of Merovingisch grafveld gevonden met hergebruikte Romeinse tegels en stenen van een laat Romeins gebouw.
Het graf in de kerk van Sint Verona bestaat uit een monoliete stenen sarcofaag. Dit werd uitgegraven en opgesteld in de noordelijke zijbeuk.
De oudste delen van de kapel, de toren en oostelijke muur, stammen uit de 9de of begin 10de eeuw. De massieve westtoren werd iets later gebouwd en had enkel een ingang langs de binnenkant. Enige tijd na de bouw van de toren was er een brand in de kerk (waarvan sporen in de toren) en werd het koor volledig vervangen. Vanaf de 12de eeuw werd het koor vernieuwd en verlengd en in de zuidelijke muur werd een dodendeur aangebracht. De koorsluiting is verstevigd met steunberen. In de 13de eeuw werden de zijmuren afgebroken en vervangen door 3 vierkante pijlers die de bogen torsten tussen de hoofd en zijbeuken, die werden bijgebouwd. De toegang van de kerk gebeurde langs de zuidelijke zijde. In de 17de en 18de eeuw was er een periode van verval waarna in 1773 de zijbeuken werden afgebroken en de ruimtes tussen de pijlers dichtgemetseld. Er werden grote vensters in de zijmuren aangebracht en de toren kreeg een westelijke ingang.
De huidige kapel heeft een relatief homogeen Romaans uiterlijk dat werd verkregen door de restauratie van 1951 door R. Lemaire. De zijbeuken werden herbouwd, de middenbeuk werd terug verhoogd evenals de toren.
Het graf in de kerk van Sint Verona bestaat uit een monoliete stenen sarcofaag. Dit werd uitgegraven en opgesteld in de noordelijke zijbeuk.
De oudste delen van de kapel, de toren en oostelijke muur, stammen uit de 9de of begin 10de eeuw. De massieve westtoren werd iets later gebouwd en had enkel een ingang langs de binnenkant. Enige tijd na de bouw van de toren was er een brand in de kerk (waarvan sporen in de toren) en werd het koor volledig vervangen. Vanaf de 12de eeuw werd het koor vernieuwd en verlengd en in de zuidelijke muur werd een dodendeur aangebracht. De koorsluiting is verstevigd met steunberen. In de 13de eeuw werden de zijmuren afgebroken en vervangen door 3 vierkante pijlers die de bogen torsten tussen de hoofd en zijbeuken, die werden bijgebouwd. De toegang van de kerk gebeurde langs de zuidelijke zijde. In de 17de en 18de eeuw was er een periode van verval waarna in 1773 de zijbeuken werden afgebroken en de ruimtes tussen de pijlers dichtgemetseld. Er werden grote vensters in de zijmuren aangebracht en de toren kreeg een westelijke ingang.
De huidige kapel heeft een relatief homogeen Romaans uiterlijk dat werd verkregen door de restauratie van 1951 door R. Lemaire. De zijbeuken werden herbouwd, de middenbeuk werd terug verhoogd evenals de toren.
Op de flank van een heuvel, bij de ingang van het dorp, tussen de bomen gelegen, bevindt zich een preromaanse en romaanse constructie (10de-13de eeuw) die hedendaags bestaat uit een westertoren, drie beuken van 3 traveeën en een rechthoekig koor.
De toren vormt samen met de oostelijke muur de oudste gedeelten van de kapel en zou volgens overlevering gelijktijdig met de kerk van Bertem gebouwd zijn. Op het gelijkvloers vertoont hij zeer dikke muren met schietgaten verlicht en een graatgewelf. Boven zijn de muren dunner en eveneens van schietgaten voorzien. De buitendeur aan de noordzijde is niet origineel echter deze aan de middenbeuk wel. De toegang tot de toren gebeurde met een losse ladder. Het koor uit de 12de eeuw is in 2 rechthoekige vakken door een boog verdeelt met een graatgewelf in het laatste vak.
Bronnen.
- Geert Bekaert en Jean-Pierre Esther in België romaans; Uitgeverij Hadewijch; Antwerpen-Baarle 1992.
- Jean Roubier en André Courtens in Romaanse kunst in België; Uitgeverij Vokaer; Brussel 1971.
- Jacqueline Leclerc-Marx in L'art roman en Belgique; Editions J.-M. Collin 1997.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten