Sint-Martinuskerk
te Volkegem
Beschrijving.
Het witgekalkte, éénbeukige Sint-Martinuskerk situeert zich bovenaan een heuveltop en biedt door de spitsboogvensters een Gotische aanblik. De dakruiter dateert van het einde van de 17de of begin 18de eeuw.
Het kleine schip in Doornikse kalksteen dateert van het einde van de 11de of begin 12de eeuw. Oorspronkelijk was het zaalkerkje verlicht door tweemaal 4 rondboogvenstertjes geplaatst tegen de dakrand. In beide zijgevels merk men nog telkens 2 sporen van deze vroegere lichtopeningen. Deze uiterst zorgvuldige vormgeving is kenmerkend voor de Romaanse zaalkerkjes in de Zwalmstreek. Belangrijk is dat men hier het witte kleurcontrast van de buitengevels geëerbiedigd heeft, een element dat vaak verloren is gegaan.
In 1951 werd de Sint-Martinuskerk gerestaureerd door architect J Dhaeyer.
Bronnen.
- Romain Lemaire in De Romaanse bouwkunst in de Nederlanden; Verhandelingen van de Koninklijke Vlaamse Academie voor Wetenschappen; Brussel 1952.
- Jean-Pierre Esther en Geert Bekaert in België Romaans Architectuurgids; Uitgeverij Hadewijch; Antwerpen 1992.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten