Sankt Martinus
te Pingsheim
Geschiedenis en beschrijving.
De kerk van Pingsheim wordt voor de 1ste maal in 1022 in een document vermeld. Hierbij schenkt aartsbisschop Heribert "het kerkgebouw van Pingsheim in de Zülpichgouw" aan de Keulse abdij Groß St. Martin. Het bleef eigendom van de Keulse abdij tot en met 1802. Op 14 oktober 1279 wordt het eveneens vernoemd bij de Pingsheimer Vrede tussen de Keulse aartsbisschop Siegfried von Westerhoven en het huis van Jülich.
Sedert begin 20ste eeuw is het monument reeds beschermd. In 1912 werd de sloop van het bouwvallig gedeelte verworpen op grond van zijn monumentale waarde. Hierop werd de kerk grondig gerenoveerd en uitgebreid met een zuidelijke zijbeuk. Van de oude inrichting werden enkel de kruiswegstaties, de biechtstoel, een klein altaar en het kruis aan het altaar behouden. Op 05 oktober 1913 werd de renovatie voltooid.
Sedert begin 20ste eeuw is het monument reeds beschermd. In 1912 werd de sloop van het bouwvallig gedeelte verworpen op grond van zijn monumentale waarde. Hierop werd de kerk grondig gerenoveerd en uitgebreid met een zuidelijke zijbeuk. Van de oude inrichting werden enkel de kruiswegstaties, de biechtstoel, een klein altaar en het kruis aan het altaar behouden. Op 05 oktober 1913 werd de renovatie voltooid.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten