Sankt Cäcilienkirche
te Keulen
Geschiedenis en beschrijving.
De Sankt Cäcilienkirche en de naastgelegen Sankt Petruskirche vormen samen de enige overgebleven 'kerkentweeling' van Keulen. Dit was een kerkengeheel van een stiftkerk en een parochiekerk. Voor de secularisatie van 1802 waren de 2 kerken naast elkaar in Keulen een veelvoorkomend verschijnsel. Tijdens de Franse periode werden alle kloosters gesloten en moest op last van de overheid één van beide verdwijnen, dan wel de parochiekerk of de stiftkerk.
De oorsprong van het kerkgebouw gaat terug tot de 9de eeuw toen er omstreeks 880 een vrouwenklooster werd opgericht door aartsbisschop Willibert, en dit op de restanten van een Romeins badhuis. Lange tijd werd verondersteld dat op deze plaats de 1ste Keulse dom stond. Archeologisch onderzoek wees echter uit dat deze veronderstelling wordt uitgesloten. Er werden echter fundamenten gevonden van een rechthoekige kerk, die waarschijnlijk deel uitmaakte van een klooster.
Oorkonden van het stift uit de 10de eeuw maken melding van een erfenis in het jaar 965 van aartsbisschop Bruno de Grote van een som geld ten behoeve van de voltooiing van een kerkgebouw. Rond deze periode kwam eveneens de crypte tot stand.
Dit Ottoonse bouwwerk moest echter in de 12de eeuw wijken voor een staufische nieuwbouw. Het bouwwerk onderscheidt zich duidelijk van de andere grote romaanse kerken in Keulen.
In 1474 werden de gebouwen overgedragen aan de Augustinessen daar hun klooster tijdens de oorlog van Karel de Stoute, Bourgondisch hertog, tegen de stad Neuss, ontruimd en afgebroken werden. Zij zorgden voor de bouw van de sacristie en vervingen het houten romaanse plafond van het middenschip door gewelven. Het oorspronkelijk tot het klooster behorende schilderij van Stephan Lochner "Madonna met het viooltje", bevindt zich tegenwoordig in de collectie van het aartsbisschoppelijk museum Kolumba.
In de 19de eeuw werden tijdens de secularisatie de kloostergebouwen in gebruik genomen door het 1ste Keulse ziekenhuis. In 1843 werden de gebouwen afgebroken. Met de Sankt Cäcilienkirche als kapel voor het ziekenhuis werd in 1848 een nieuw ziekenhuis gebouwd.
De voormalige hoofdingang werd samen met de westelijke gevel na afbraak van het klooster in neoromaanse stijl herbouwd. Het portaal is nu dichtgestopt en in 1980 ontwierp de kunstenaar Harald Naegeli op de blinde muur van het portaal zijn kunstwerk "Totentanz".
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de kerk voor het grootste gedeelte verwoest. Op enige afwijkingen na werd de kerk in de vooroorlogse toestand gereconstrueerd. Ook kreeg het middenschip niet de gewelven terug maar een vlak houten plafond.
Het gebouw is tegenwoordig een eenvoudige, driebeukige pijlerbasiliek. Bij deze kerk ontbreekt echter het transept.
De zuidelijke zijbeuk wordt met een ronde apsis afgesloten.
De noordelijke zijbeuk komt uit op een in 1479 gebouwde sacristie uit. Hier bevond zich aanvankelijk de oorspronkelijke apsis. In het koor van de hoofdbeuk zijn nog sporen van fresco's terug te vinden die echter door de oorlogsomstandigen, met de bombardementen nog nauwelijks te herkennen zijn.
Het schip bezit een houten plafond, de zijbeuken hebben kruisribgewelven. Het ter ere van de heilige Cecilia vervaardige tympaan boven het noordelijke portaal is een kopie van het originele van 1160 dat zich in het museum bevindt. De mijterboog is nog een restant van de Ottoonse voorganger van de kerk.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten