Chapelle Saint-Martin
te Saint-Martin-la-Patrouille
Geschiedenis.
Het dorp van Saint-Martin-la-Patrouille is voor de 1ste keer geciteerd in een charter van de abdij van Cluny in 960; "In Pago Matisconensi in fine Terciacens". In de eeuwen die volgen is het dorp vooral vermeld als Saint-Martin-sur-Guye. Patrouille zou komen van de zone waarin het dorp zich bevindt, een moerassige zone in de vallei van de Guye. Tijdens de Revolutie nam het dorp de naam aan van Bragny-sur-Guye.
Een kerk is reeds geciteerd te Saint-Martin-le-Patrouille rond 1030, in een charter van het kapittel van Saint-Vincent van Mâcon; "Ecclesia Sancti-Martini que est juxta Sedriacum castrum". Zij is gesitueerd buiten het centrum, op een heuvel net tov het kasteel van Saint-Huruge en domineert de nabije omgeving met het kerkhof omringd. Zij is het centrum van de "Parrochia Sancti-Martini super Guiam", in 1267 geciteerd en behoort tot de collatie van de bisschop van Mâcon. Men weet echter weinig af van haar geschiedenis. In de 17de eeuw wordt zij vermeld als een eenvoudige kerk. In 1647 is zij toegevoegd tot Saint-Huruge. Vanaf 1746 is zij verenigd met Saint-Marcelin-de-Cray. Tijdens de Franse Revolutie wordt zij uiteindelijk toegevoegd tot Joncy.
Op 7 juli 1829 volgt een arrest tot afbraak van de kerk die beschouwd wordt als in een heel slechte staat. De inwoners van Saint-Martin-de-Patrouille verenigen zich om hun kerk te redden waarin zij uiteindelijk ook slagen.
In 1832 is een tekening van de kerk vervaardigd door Fabian van Riesembourg. Men herkent hierin het romaanse gebouw dat zou teruggaan tot de 11de eeuw. Het wordt gevormd van een rechthoekig, éénbeukig schip, met een travee onder de vierkante klokkentoren met eenvoudige vensterbogen, en met een apsis. De tekening houdt rekening met de instorting van de overdekking in lava van het schip maar de muren staan nog steeds recht. In 1839 is een advies gevraagd door de gemeente om het koor te wijzigen in een kapel.
In 1913 echter stort het schip in. De overblijfselen alsook de resten van de klokkentoren en zijn travee worden iets later afgebroken. Het materiaal van de afbraak en de instorting worden gebruikt om een weg te verharden met steen. Het romaanse koor van de 11de eeuw wordt bewaard en gewijzigd in een kapel. Het koor wordt afgesloten van een moderne puntgevel met een brede doorzichtige boog.
De kapel is sedertdien volledig gerestaureerd. Zij wordt regelmatig onderhouden en is in haar waarde hersteld. De omheining van het kerkhof waarin zij zich bevond wordt volledig herwerkt.
Beschrijving.
Oorspronkelijk was de kerk Saint-Martin samengesteld met een rechthoekig, éénbeukig schip, met een travee onder een vierkante klokkentoren met eenvoudige rondbogen, een rechte travee gevolgd door een apsis. Dit plan is typisch voor de kleine romaanse plattelandskerken van de regio. Van dit gebouw blijft nog enkel het koor over, namelijk de rechte travee en de apsis. De kleine kapel domineert de onmiddellijke omgeving en het centrum in de vallei.
De kapel is afgesloten in het westen door een moderne puntgevel, met een brede boog volledig met glas ingewerkt. Een klein kruis bevindt zich op de driehoekige puntgevel.
Deze moderne gevel is onmiddellijk gevolgd van een korte, rechte travee, vervolgens van de apsis. Deze is in hoefijzerboog wat wil zeggen dat zijn uiteinde minder breed is als zijn diameter. Dit plan zou kunnen wijzen op het bestaan van een nog oudere cultusplaats, voorafgaan aan de 10de eeuw. De apsis is in klein metselverband en is gestut van weinig uitstekende steunberen. Deze beëindigen zich met een waterlijst onder het dak van lava en kan de apsis in evenwicht houden tov de helling van het terrein. De apsis is geopend van 3 romaanse rondboogvensters die heel nauw en dubbel inspringend zijn. Hierdoor wordt de kleine kapel volledig voorzien van lichtinval. De vloer is bezet met vloertegeltjes met motieven. De rechte travee is overwelfd met een tongewelf. De apsis zelf is overwelfd met een halfkoepel. Een klein altaar is er toegewijd aan de heilige Maagd.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten