Eglise Saint-Antoine
te Salornay-sur-Guye
Geschiedenis.
Talrijke Romeinse overblijfselen zijn teruggevonden in de loop van de 20ste eeuw op het gebied van de gemeente zoals een Romeinse bewoning, vazen uit gebakken aarde die 60 à 70 000 Romeinse munten bevatten, 2 zilveren armbanden, zilveren lepel, 2 gouden staven. Eveneens zijn verschillende graven ontdekt op de helling van de heuvel.
Salornay is voor de 1ste keer vermeld op het einde van de 9de eeuw; "In Matisconensi pago...in Salurnensi villa eclessiam Santi-Sulpicii". Het dorp is als gevolg verschillende malen geciteerd in charters van de abdij van Cluny in de 10de en 11ste eeuw; "In vicaria Salurniacensi, in agro Salorniacense, in villa Salorniago".
Een 1ste kerk is te Salornay reeds in 873-876 vermeld onder het patronaat van Saint-Sulpice; "In Salurnensi villa ecclesiam Sancti-Sulpicii". Het huidige gebouw komt gedeeltelijk overeen met een latere romaanse constructie die zou teruggaan tot de 11de eeuw. Tijdens deze periode beschrijft een charter van het kapittel van Saint-Vincent van Mâcon de schenking van het gebouw aan de monniken van Perrecy-les-Forges. Het is aldus waarschijnlijk dat de kerk een tijdje hiervoor gereconstrueerd werd. Zij behoort reeds vanaf dat moment tot de collatie van de prior van Perrecy-les-Forges en blijft het centrum van de parochie van Salornay.
De huidige kerk bewaart van het romaanse gebouw enkel de klokkentoren en de travee die deze ondersteunt alsook zijn apsis die tijdens een moderne periode herwerkt is. Het hedendaagse gebouw is toegewijd aan Saint-Antoine-le-Grand.
Men weet weinig af van de evolutie van de kerk van Salornay in de loop der tijden. Zij is voor 1412 vermeld in een prebendenregister; "Ecclesia de Salornayo supra Guyam". In 1630 is een kapel Notre-Dame-de-Pitié geciteerd die reeds in de 16de eeuw aanwezig was en waarvan het patronaatschap aan Jean Ligeret, kanunnik van Mâcon behoorde. Een rozenkranskapel is eveneens in de rechtervleugel rond 1645 vermeld. Tijdens deze periode bezat de kerk eveneens ten noorden van de ingang van de oude kerk, een kapel toegewijd aan Sainte-Anne.
In de 18de eeuw bezit Salornay reeds een toevoeging met de kerk van Chérizet. Tijdens de Revolutie wordt de cultus onderbroken. Begin 19de eeuw wordt de cultus aan de kerk teruggegeven. De jaren en het ontbreken van onderhoud hebben het gebouw zichtbaar in een zorgelijke staat gebracht zodat de kerk tussen 1819 en 1921 grond gewijzigd wordt met de afbraak en de reconstructie van een nieuw schip met toevoeging van de kapellen toegewijd aan Saint-Antoine en de heilige Maagd, en een sacristie in het noorden.
In 1840 wordt een uurwerk aangebracht en 3 jaar later vinden er dringende restauratiewerken plaats aan de daken van het gebouw. In 1877 wordt het fresco die de apsis siert, aangebracht.
In de 20ste eeuw wordt het gebouw op onregelmatige tijdstippen onderhouden. In 1986 worden de apsis en de romaanse klokkentoren gerestaureerd. In 1990 vindt opnieuw een algemene restauratie plaats aan de binnenzijde van het gebouw.
Beschrijving.
Bij de kerk van Salornay-sur-Guye is de romaanse met de moderne constructie vermengd. De kerk is samengesteld met een breed schip met zijbeuken, gevolgd door een transept waarvan enkel de kruising en de klokkentoren romaans zijn en heeft een halfcirkelvormige apsis geflankeerd van een moderne sacristie aan beide zijden.
(plan uit Sauvegarde de l'Art Français)
De gevel van de kerk is gevormd door een uitbouw op de hoofdbeuk van de kerk. Deze uitsprong is eenvoudig geopend door een eenvoudige rondboog met een beglaasd timpaan. Een klein rondboogvenster staat boven de ingang. Een kordonlijst begrensd het driehoekige fronton van de puntgevel, doorbroken met een oculus om de dakconstructie te verlichten.
De muren van de zijbeuken van het schip zijn doorbroken van rondboogvensters. Zij beschikken elk van een ingang maar deze in het noorden is recentelijk heropend.
De travee onder de klokkentoren is aan iedere zijde geflankeerd van een kapel en verlicht door een modern rondboogvenster.
De klokkentoren is samengesteld uit een onversierde sokkel begrensd met een kordonlijst en vervolgens van 2 verdiepingen. Enkel de noordelijke zijde van de 1ste verdieping is geopend met een rondboog, de andere zijn onversierd en dragen het uurwerk. De bovenste verdieping is voorzien van een paarsgewijze boog per zijde met in het midden een terugval op dubbele colonnetten met eenvoudig versierde kapitelen. De klokkentoren is getooid met een korte piramide van 4 zijden.
De halfronde apsis is gestut door dunne steunberen die de 3 vergrote rondbogen omkaderen. De apsis is zowel in het noorden als het zuiden geflankeerd van een sacristie. Een gootklos loopt rond het ganse oostelijke gedeelte van het gebouw. Deze modillons zijn onversierd met uitzondering van deze van de klokkentoren die gebeeldhouwd zijn met een T en 2 bollen. De klokkentoren en de apsis zijn beiden overdekt met lavaplaten, de rest met dakpannen.
Het schip is volledig geplafonneerd. De hoofdbeuk staat met de zijbeuken in verbinding via de rondboogreeks die op de vierkante pijlers rusten. Bovenaan deze bogen zijn de nissen in rondboog duidelijk afgetekend in licht reliëf, elkeen omkaderd met pilasters. De toegang tot de klokkentoren is uitgewerkt in de uitsprong van het schip, net zoals de nis die de doopvont inhoudt.
De travee onder de klokkentoren waarvan het niveau met een trede hoger ligt, is overwelfd met een tongewelf en omringd door 4 gebroken bogen met dekstukken. In het noorden en het zuiden staan zij in verbinding met moderne kapellen die de zijbeuken verlengen. De travee onder de klokkentoren opent zich in het oosten op een rechte travee, overwelfd met een gebroken tongewelf die de apsis voorafgaat. Deze rechte travee staat in het noorden en het zuiden in verbinding met de sacristieën.
De apsis is overwelfd met een halfkoepel en is versierd met 19de eeuwse fresco's met een voorstelling van "de kroning van de Maagd door Christus".
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten