Prümerburg
te Prüm zur Lay
Geschiedenis.
De stichting en de vroege geschiedenis van het kasteel, ook wel "Prümerburg" genoemd, te Prüm zur Lay zijn niet gekend. De legendarische stichting van de burcht door Matfried of Malofried, een leenman van Karel de Grote, worden vermeld in de oude literatuur. Het gebouwdenbestand zoals de vijfhoekige donjon en de bijgebouwen, spreken eerder van een hoog middeleeuwse fundering. Een eerste schriftelijke vermelding vindt men terug in 1337 toen Walter, heer van Meisenburg, beleend wordt met het slot te Alsdorf en met een "Hause zu der Leyen"; "huis te Leyen" (Prüm zur Lay?) en andere goederen, door de abdij van Prüm.
In de 15de eeuw vindt men de uit Luxemburg stammende familie, heren van Brandenburg terug als beleners van het geheel. Via huwelijk komt het leen Prüm zur Lay vervolgens toe aan de familie Von Vistingen en in 1467 wordt Andreas von Haracourt als mede-eigenaar vermeld. Een verdere geschiedenis wat betreft de eigenaars is tot nu toe nog niet zo goed gekend. Waarschijnlijk was de burcht in 1658 reeds een ruïne.
In de 18de eeuw was het kasteel eigendom van baron von der Heyden von Nechtersheim die eveneens het naburige kasteel van Nechtersheim in zijn bezit had. Later kwam het kasteel in burgerlijk bezit.
In 1905 volgde dan een eerste sanering van de ruïnes.
Beschrijving.
Studies over de architecturale ontwikkeling van de gebouwen zijn nog gaande.
Eén van de oudste gedeelten betreft waarschijnlijk de vijfhoekige donjon, aan de slotgracht geplaatst, die dateert van de 13de eeuw, terwijl het paleisgebouw zoals de rechthoekige ramen het aantonen, in de 16de eeuw gewijzigd werd. Na de verwoesting van 1658 werd het gebouw geleidelijk afgebroken door bouwroof.
In 1905 volgde dan een eerste sanering van de ruïnes. Verdere restauraties en verstevigingswerken vonden plaats in 1951/1952 en 1980/1981.
De burcht bevindt zich op een uitzichtrijke plaats, op een kalkstenen uitloper, zo'n 180 meter boven het dorp van Prüm zur Lay.
De toegang van de burcht laat zich langs de oostzijde langs een nog heel goed zichtbare slotgracht, overspannen door een moderne brug. Het grondplan van de burcht omvat vanaf het westen op een 60 meter hellende rotsplaat die een rechthoek omschrijft.
Eén van de belangrijkste restanten betreft de vijfhoekige donjon opgetrokken in kalksteen die aanvankelijk slechts toegankelijk was vanaf een 8 meter hoge ingang. De toegang beneden is een moderne creatie. Het metselwerk bestaat uit regelmatige kalksteenblokken. In aanvulling op de kwadratische blokken vindt men vooral aan de noordzijde stenen met een bult en randinslag. Binnenin bleven 2 tongewelven bewaard terwijl vanaf de 3de verdieping nog enkel restanten zichtbaar zijn.
Ten zuiden van de donjon bevindt zich nog de gevelmuur van het paleis die oorspronkelijk een rotskam overbrugde. Op de 2de verdieping zijn nog 2 stenen rechthoekige kruisvensters en een grote rondboog te zien.
Behalve de donjon en de restanten van het paleis bleef nog enkel een deel van de ringmuur en onderaards gewelf die uitgang biedt langs een grot in het bergmassief.
Bron.
- Jens Friedhoff in https://www.ebidat.de/ebidat.html
Bijlagen.
- Jens Friedhoff in https://www.ebidat.de/ebidat.html
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten