Eglise Saint-Ouen
te Routot
Beschrijving.
De kerk Saint-Ouen te Routot die afhing van de abdij van Bec, is vooral gekend omwille van zijn merkwaardige klokkentoren.
Het schip is voor twee derde Romaans maar zonder grote kenmerken voor de erg overdreven herwerkingen van de 19de eeuw. Het koor met vlak kooreinde heeft wel enkele authentieke elementen behouden van de 12de eeuw. Aan zijn binnenzijde is het lage gedeelte van zijn muren versierd met paarsgewijze rondbogen. Aan de buitenzijde bemerkt men nog een Romaans venster omringd met zigzagversiering met een zwakke insnijding en bovenaan ontwaart men staafvormige kanteelversiering.
De toren ten zuiden van de hoek tussen koor en schip, telt 3 verdiepingen onder een hoge spits. De massieve tussenverdieping is verzacht door de paarsgewijze colonnetten die de steunberen omkaderen. Hij wordt doorbroken door een klein venster omringd met zigzagversiering en bijna volledig voorzien van 3 lobben. De eerste verdieping is naakt maar versierd met vervlochten rondbogen en zijn van lijstwerk voorzien met zaagtanding. Deze vallen terug op kapitelen met opgelegd gebladerte. Het bovenste niveau is meer uitgewerkt. Zijn hoeken zijn getemperd door half ingewerkte colonnetten. Op iedere zijde wordt hij doorbroken met 2 spitsbogen met een drievoudige cilinder. De middelste is gebeeldhouwd met gebroken staven en de archivolt wordt onderlijnd door een kordonlijst van staafvormige kanteelversiering. De vrije ruimte tussen de bogen en de hoeken hebben 2 gescheiden colonnetten ontvangen door een verticale band met bloempjes. De gootklos is voorzien van 2 rijen van modillons.
Naar deze toren die door de restaurateurs van de 19de eeuw gespaard werd, is nog maar weinig onderzoek verricht. Hij zou ten hoogste kunnen teruggaan tot het derde kwart van de 12de eeuw.
Bron.
- Lucien Musset in Normandie romane; Editions Zodiaque; la Nuit des Temps 41; Abbaye Sainte-Marie de la Pierre-qui-Vire 1985.
- Henry Decaëns in Promenades en Normandie romane; Editions Zodiaque; Itinéraires culturels; Abbaye Sainte-Marie de la Pierre-qui-Vire 2003.
- Henry Decaëns in Itinéraires romans en Normandie; Editions de Zodiaque; Abbaye Sainte-Marie de la Pierre-qui-Vire 1979.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten