Zoeken in deze blog

dinsdag 2 juli 2019

Eglise Saint-Maclou te Sainneville (Seine-Maritime 76)

Eglise Saint-Maclou 
te Sainneville

Beschrijving.
De kerk heeft heel wat van zijn romaanse elementen verloren.  Er rest nog enkel het schip met 3 traveeën en het grootste gedeelte van het transept.  De rest is herdaan geweest in de 16de en 17de eeuw.


Van de westelijke gevel rest nog enkel het portaal maar de muur houdt nog verschillende gebeeldhouwde romaanse stenen van het oude gebouw in.  Dit portaal dat voorafgegaan wordt van een modern portiek is van lijstwerk voorzien met 2 rijen van gebroken staven en met een kabelmotief die tot gans beneden doorloopt in de lengte van de steunmuur.  Dit is een zeldzaam motief maar niet uitzonderlijk in Normandië.  Men vindt dit terug os te Quilleboeuf, te Sergvigny nabij Bernay, bij de collegiale van Mortain en bij de abdij van Savigny.


Het schip dat nooit overwelfd werd, heeft in de 19de eeuw een zware bepleistering gekregen.  Zijn verheffing bestaat uit 2 verdiepingen.  Onderaan rusten de grote rondbogen met dubbele gording op de grote kruisvormige pijlers.  Bovenaan zijn de hoge vensters voorzien van een voetring maar verder zonder enige vorm van versiering.  Een halfzuil dat aan iedere pijlers is toegevoegd, loopt aan de zijde van het schip tot aan de aanvang van de overzoldering.  De andere halfzuilen die de 1ste gording van de boogreeksen ontvangen zijn voor het merendeel aan hun basis doorsneden.  De kapitelen die bestreken zijn met pleisterwerk bezitten gebladerte, eierlijsten, vogels, fabeldieren of maskers.


  
Het romaanse transept is enkel goed bewaard aan de rechterzijde.  Deze opende zich op de oostelijke kapellen langs bogen versierd met gebroken staven, op de kruisbeuk langs een boog versierd met een fries van zaagtanding.



Aan de buitenzijde is het romaanse aspect enkel behouden bij de zuidelijke kruisbeuk die een mooie gootklos van modillons bezit en waarin zich een ingang bevindt met een dubbele gording versierd met bezanten, gebroken staven en parels.  In de muur kan men verschillende romaanse elementen in hergebruik ontdekken.





  
Men kan de romaanse gedeelten dateren van het 2de kwart van de 12de eeuw.

Bronnen.
- Lucien Musset in Normandie romane; Editions Zodiaque, "la Nuit des Temps 41"; Abbaye Sainte-Marie de la Pierre-qui-Vire 1985.
- Anne-Marie Carment-Lanfry in "Les églises romanes dans les anciens archideaconés du Grand et Petit Caux au diocèse de Rouen"; Revue des Sociétes Savantes de Haute-Normandie 44; 1966.

Bijlagen.

Geen opmerkingen: