Sankt Martinus
te Barmen
Geschiedenis.
In een document "Liber Valoris" rond het jaar 1300 wordt de kerk reeds beschreven als een kerkmonument. Waarschijnlijk was Barmen in deze periode reeds een parochie. Deze parochie hield op te bestaan op 31 december 2012 toen zij samen met 13 andere parochies werd samengevoegd tot 1 grote parochie "Heilige Geist Jülich".
Het oudste gedeelte van de Sankt Martinus is de romaanse klokkentoren uit het midden van de 12de eeuw. Vermoedelijk was aan de klokkentoren een eenvoudig zaalkerkje toegevoegd waarvan nu nagenoeg niets meer gekend is.
In de 15de eeuw werden de huidige noordelijke zijbeuk en de middenbeuk met een driezijdig, gesloten koor gebouwd ter vervanging van de romaanse kerk. In de 16de eeuw werd de zuidelijke zijbeuk toegevoegd zodat de kerk voornamelijk een laatgotisch driebeukig gebouw vormt.
Beschrijving.
De Sankt Martinus is een driebeukige romaanse-laatgotische hallenkerk van 4 traveeën en een polygonaal koor van 3 zijden. Het schip wordt voorafgegaan door een romaanse westertoren van 4 verdiepingen opgetrokken in een metselwerk van tuf- en breuksteen. Op het gelijkvloers bevindt zich het ingangsportaal. De 2 bovenste verdiepingen worden gekenmerkt door de lisenen. Het gotische schip en koor zijn opgetrokken in regelmatig metselwerk. Aan de oostelijke zijde van de noordelijke zijbeuk bevindt zich de sacristie. Enkel de koorvensters bezitten een tweetakkig maaswerk. Het schip wordt overkluisd met een gewelf van kruisribben. Het gebouw heeft een lengte van 18,60 m en een breedte van 15,50 m.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten