Eglise Notre-Dame
te Tayac
Geschiedenis.
De historische bronnen betreffende de kerk zijn praktisch onbestaande en de eerste vermeldingen gaan pas terug tot de 17de eeuw.
Het proces-verbaal vastgelegd tijdens het bezoek van de aartspriester in 1687 van Entre-Dordogne beschrijft dat het schip is overwelfd maar het kerkhof was langs geen enkele zijde afgesloten met een muur. Een nieuw bezoek in 1739 verhaalt dat het koor nergens van het schip is afgesloten en dat de sacristie zich in goede staat bevond. Een bezoek van 1789 laat veronderstellen dat de kerk zich in goede staat bevond en het meubilair voldoende was. Tijdens deze periode is de sacristie gebouw maar niet stevig genoeg en het dak wordt gevormd met houten balken.
Op 21 december 1925 wordt de kerk ingeschreven in "l'Inventaire Supplémentaire des Monuments Historiques".
Beschrijving.
Deze kerk van romaanse oorsprong stelt zich samen met een éénbeukig schip van 3 traveeën en met een koor dat een korte koortravee bezit, overdekt met een tongewelf, en zich beëindigt met een cirkelvormige apsis overwelfd met een halfkoepel. De gootklos van de apsis is versierd met gebeeldhouwde modillons met voornamelijk figuren. Deze apsis wordt gestut aan de buitenzijde door zware steunberen aangebracht in een latere periode, net zoals de klokkentoren geplaatst op de eerste travee van het schip en de ingang die zich opent onder 3 gebroken bogen.
Het kooreinde is versierd met een boogreeks samengesteld van 7 kleine rondbogen rustend op de half ingewerkte colonnetten met kubische kapitelen en dekstukken versierd met verschillend soort lijstwerk. De archivolten van de boogreeksen zijn versierd met spijkerkoppen en zaagtanding. Deze wijze van versiering is erg verspreid en verraadt een middeleeuwse stichting.
In de 16de eeuw heeft het gebouw wijzigingen ondergaan tijdens de versterking ervan. Terwijl het plan van de onderste delen middeleeuws blijft, resulteert de verheffing van verschillende wijzigingen.
Door zijn structuur en zijn beeldhouwwerk kan de datering van de kerk teruggaan tot de 12de eeuw. De romaanse inrichting is echter beperkt en rond het koor geconcentreerd. De geometrische en gefigureerde motieven verwijzen naar een klassiek romaans van de Libournais net zoals de boogreeksen van het kooreinde.
De versterkingscampagnes en wijzigingen van de 16de eeuw hebben de kerk diepgaand gewijzigd vandaar zijn massief uitzicht. Het massieve uitzicht van het gebouw is vooral te wijten aan zijn versterkte klokkentoren en zijn zware steunberen vooral tegen het kooreinde geplaatst. Deze latere wijzigingen laten ons een situatie van troebelen zien die de regio trof en verklaart ook de plaats ingenomen door de kerk, voor het dorp en met een overzicht over de vallei.
Bron.
- Raymond Guinodié in "Histoire de Libourne et des autres villes et bourgs de son arrondissements" in pdf; Editions Henry Faye; Bordeaux 1845.
Bijlagen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten