Kirche Sankt-Nikolaus
te Millen
Beschrijving.
De buitenkant van de kerk, gewijd aan Sint-Nicolaas, is overwegend romaans, terwijl het interieur wordt gekenmerkt door het uitgebreide stucwerk op de muren en plafonds, dat in wezen uit de 17e eeuw dateert.
Het oudste deel van de kerk is het huidige koor, gebouwd rond het jaar 1000. De kerk, gewijd aan St. Quirinus, werd door de Heren van Millen als hun eigen kerk gebruikt. In het typische regionale ontwerp van kleine landelijke hallenkerken uit de vroege middeleeuwen, werd het gebouwd met een éénbeukig schip over een rechthoekige plattegrond met een smallere, bijna vierkante koorafsluiting in het oosten. Als bouwmaterialen werden ter plaatse gemakkelijk verkrijgbare rivierkiezels, keien en oud Romeins materiaal gebruikt. Ronde hypocauststenen en een fragment van een in de oostgevel gebruikte grafsteen boven het zijkoor zijn aan de buitenzijde goed herkenbaar als gebruikte Romeinse bouwmaterialen.
In de 12e eeuw werd de kapel uitgebreid met een groter schip in het westen. De kerk, nu ook in gebruik als proostkerk, stond ook onder het patronaat van Sint-Nicolaas. Een andere uitbreiding vond plaats rond het midden van de twaalfde eeuw met de toevoeging van een smalle zijbeuk aan de noordzijde. De hoofd- en zijbeuken werden verbonden door vier rondbogen. Vermoedelijk als gevolg van ruzies over het dubbele patronaat werd in de tweede helft van de 12de eeuw aan de oostkant van de zijbeuk, de Quirinuskapel met een eigen apsis gebouwd.
In de 17e eeuw werden de huidige westelijke toren en de sacristie gebouwd en het interieur van de kerk werd gerenoveerd. In de 19e eeuw vond een grondige restauratie plaats, zij het met enkele willekeurige wijzigingen. Nieuwe ramen werden doorbroken en de blinde dwerggalerij in de apsis van de Quirinuskapel werd niet trouw aan het origineel vervangen.
Bijlagen.
