Romaanse kunst & architectuur: 2019-10-06

Eglise Saint-Nicolas

te Châtillon-sur-Seine

Beschrijving.

De oprichting van de kerk gaat terug tot de 12de eeuw waarschijnlijk met de stichting van het hospitaal Saint Germain die de zieken en pelgrims opving op weg naar Sint Jacob van Compostella en waarvan zij de kerk was.

Met bescheiden afmetingen van 34,7 op 17,2 meter is de kerk samengesteld uit 2 te onderscheiden delen namelijk een romaans schip van 4 traveeën waarvan de 4de travee de klokkentoren draagt en met 2 zijbeuken, en een flamboyant gotisch kooreinde gevormd met een rechte travee die toegevoegd wordt van 2 hoge, vierkante kapellen en verlengd door een apsis van 5 wanden.

De westelijke gevel versierd met een nis waarin zich een beeld van de heilige Niklaas bevindt, is doorbroken met 3 vensters en een portaal in rondboog met dubbele booglijsten die rusten op 4 zuilen waarvan de basissen zich ondergronds bevinden. De bodem is opgehoogd geweest om het gebouw te vrijwaren van overstromingen.

Deze gevel was oorspronkelijk omringd met 2 kleine ronde torentjes waarvan er nog één aan de noordelijke zijde bestaat. Deze werd echter gereconstrueerd en verhoogd om een horloge te herbergen. De muren zijn opengewerkt met 3 grote vensters en de steunberen aan de hoeken zijn sterk uitstekend.

De massieve, vierkante klokkentoren van de 12de eeuw en hernomen in de 16de eeuw, is op iedere van zijn zijden doorbroken door 1 rondboog aan iedere zijde die achteraf door een middenstijl herverdeeld werd.

Tijdens de bombardementen op Châtillon op 15 juni 1940 werd de kerk ernstig beschadigd met een vernieling van de zuidelijke zijkapel en de daken. De torenspits brandde af en stortte in waarbij het vuur oversloeg op het houtwerk aan de binnenzijde van de kerk. De klokkentoren werd gereconstrueerd volgens het model van de kerken tijdens de periode van hun oprichting.

De binnenzijde van het gebouw verrast door het grote verschil tussen het sobere en massieve schip en het verheven en verlichtte koor.

Het romaanse schip is overdekt met een gebroken tongewelf dat versterkt wordt door de gordelbogen. Het schip wordt begrensd door de zijbeuken waarvan de as van de gewelven loodrecht staat op deze van de hoofdbeuk. Deze samenstelling vindt men eveneens terug in de abdijkerk van Fontenay en de vroegere Sint-Pieters kerk, nu OLV, van Châtillon-sur-Seine. Dit verzekerde een grote stabiliteit aan de constructie maar verhinderde een directe lichtinval in het schip.

Het geheel gevormd door de koorapsis en het voorkoor geflankeerd van de zijkapellen is overwelfd met kruisribben met versierde sleutels. Deze kruisingen zijn vervolledigd door kruinribben en hulpribben. Deze kleine ribben zijn eigen aan de late gotische stijl.